دیدن چه سود ؟ فرمان بردن است مقصود

[110]

بسم الله الرحمن الرحیم

صفیر هدایت

سلسله مباحث  معارفی سید محمد ضیاء آبادی

دیدن چه سود ؟ فرمان بردن است مقصود

بسم الله الرحمن الرحيم

بيش از صد آيه‌ي قرآن درباره‌ي امام زمان (علیه السلام)

در مورد حضرت وليّ عصر(عجّل الله تعالي فرجه الشّريف) به گفته‌ي اهل تحقيق و تتبّع، متجاوز از يكصد آيه از قرآن تفسير و تأويل شده و علماي بزرگوار شيعه در اين باب، كتاب‌ها نوشته و آن آيات را جمع ‌آوري و تنظيم كرده‌اند.آنچه امروز مورد نظر است ارائه‌ي نمونه‌اي از رواياتي است كه درباره‌ي آن حضرت از معصومين(علیهم السلام) رسيده است.در اين قسمت هم علماي بزرگوار زحمت‌ها كشيده‌اند و از هر كدام از معصومين(علیهم السلام)از پيامبراكرم…(صلی الله علیه و آله و سلم) تا خود حضرت وليّ‌عصر(عجّل‌الله‌تعالي فرجه الشّريف) رواياتي را كه در اين باب رسيده جمع ‌آوري و تنظيم كرده‌اند.

اشاره به امام زمان (علیه السلام) در خطبه‌ي غديريه‌ي رسول اكرم …(صلی الله علیه و آله و سلم)

از باب نمونه چند جمله‌ي پرمحتوا از خطبه‌ي غديريّه‌ي رسول الله اعظم…(صلی الله علیه و آله و سلم)عرض مي ‌شود.

روز هجدهم ذيحجّه از سال دهم هجرت، هنگام بازگشت از حجّة الوداع، در ميان بيابان سوزان حجاز آن حضرت از طرف خدا مأمور شد در همان نقطه مردم راـ‌كه تقريباً يكصدوبيست هزار نفر بودندـ جمع كرده و اميرالمؤمنين علی (علیه السلام) را به دستور خداي متعال به خلافت از خود معرّفي نمايد.رسول اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم)…پس از نصب امام اميرالمؤمنين علي(علیه السلام) به ولايت و خلافت، سخن از امامت ديگر امامان از فرزندان آن حضرت(علیه السلام)به ميان آورد تا رسيد به دوازدهمين امام حضرت حجّة بن الحسن المهدي(علیه السلام) و روي آن حضرت تأكيد زيادي كرد.از جمله فرمود:

(مَعاشِرَ النّاسِ آمِنِوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ وَ النّورِ الَّذِي اُنزِلَ مَعَهُ)؛

«اي گروههاي مردم! به خدا و رسولش و آن نوري كه همراهش نازل شده ايمان بياوريد».

(مَعاشِرَ النّاسِ النُّورُ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ فِيَّ مَسْلُوكٌ)؛

«اي گروههاي مردم! آن نور[كه همان نور هدايت و ولايت و امامت است]از جانب خدا در وجود من قرار داده شده است».

(ثُمَّ فِي عَلِيٍّ)؛

«پس [از من] آن نور در وجود علي نهاده شده».

(ثُمَّ فِي النَّسْلِ مِنْهُ)؛

«سپس آن نور در نسل علي تداوم مي ‌يابد».

(اِلَي الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ الَّذِيِ يَأخُذُ بِحَقِّ اللهِ وَ بِكُلِّ حَقِّ هُوَلَنا)؛

«تا [مي ‌رسد] به مهدي،آن كسي كه حقّ خدا را و هر حقّي را كه از آن ماست، مي ‌گيرد».

خدا، حقّ عبوديّت بر بندگان خود دارد و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)…و امامان(علیهم السلام) حقّ اطاعت بر مردم دارند.ولي قبل از آمدن مهدي(علیه السلام) نه حقّ خدا آنگونه كه لازم است ادا مي ‌شود و نه حقّ اولياي خدا! هم اكنون ما كه مسلمان و شيعه و به زعم خود پاسداران صميمي مكتب توحيد و ولايت هستيم، مي ‌بينيم كه چگونه هم حقّ خدا در ميان ما متروك است و هم حقّ اولياي خدا!تا برسد به ساير امم و مكاتب كه نه آشنايي با حقّ توحيد دارند و نه ايماني به مكتب ولايت؛ و لذا اين دو حقّ عظيم، آن روز از عالميان گرفته مي‌ شود و به صاحبانشان تأديه* مي‌ گردد كه حضرت مهدي(عجّل الله تعالي فرجه‌الشّريف) قيام كند.

اين سخنان را پيامبراكرم(صلی الله علیه و آله و سلم)… …در سال دهم هجرت گفته و حضرت مهدي (علیه السلام) در سال 255هجرت متولّد شده؛يعني متجاوز از 240سال،پيش از ولادت مهدي(علیه السلام) ،رسول اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره‌ي ظهور او سخن مي ‌گويد آنگونه كه گويي او از مادر متولّد شده و بعد غايب شده و پس از قرن‌ها ظهور كرده و دست به اصلاح عالم گشوده است و اينك جدّ بزرگوارش حالات و شئون او را توصيف مي‌كند و مي ‌فرمايد:

(اَلا اِنَّ خاتَمَ الاَئِمَّةِ مِنّا الْقائِمُ الْمَهدِيُّ)؛

چنان كه قبلاً هم گفته شده كلمه‌ي (اَلا) وقتي به كار مي ‌رود كه بخواهند مطلب مهمّي را بيان كنند،ابتدا براي جلب توجّه مخاطب مي ‌گويند: توجّه!توجّه!در اين جملات چند بار كلمه‌ي (اَلا)تكرار شده.بدانيد كه خاتم امامان(علیهم السلام) از ما مهدي (علیه السلام) است و ديگر بعد از او امامي نخواهد بود!

تفسير آيه‌ي 33 سوره‌ي برائت در زمان ظهور حضرت مهدي(علیه السلام)

(اَلا اِنَّهُ الظّاهِرُ عَلَي الدّينِ كُلِّهِ)؛

«توجّه! كه او همان كسي است كه بر همه ‌ي اديان پيروز مي ‌شود».

اشاره به اين آيه‌ي شريفه است:

]هُوَ الَّذِي أرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديََوَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ[؛[1]

«او[خدا]كسي است كه رسولش را با هدايت و آيين حقّ فرستاده تا او را بر همه‌ ي آيين‌ها غالب گرداند هر چند مشركان را ناپسند آيد».

اين آيه هنوز تفسير نشده و تفسيرش زمان ظهور حضرت مهدي (علیه السلام) خواهد بود كه دين مقدّس اسلام، از نظر حكومت بر همه‌ي آيين‌ها غالب مي ‌گردد.

(اَلا اِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ)؛

توجّه كه او انتقام‌ گيرنده از تمام ستمگران است!فعلاً خدا مهلت و مجالي به اين بشر مختار داده كه از آن اختيار، سوءاستفاده كرده و طغيان مي ‌كند؛ولي روزي منتقم به پا خواهد خاست و از همه‌ي ستمگران انتقام خواهد گرفت.

آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد!

(اَلا اِنَّهُ الغَرّافُ مِنْ بَحْرٍ عَميقٍ)؛

«آگاه ! او جرعه‌ نوش يا نهري پرخروش از اقيانوسي بيكران است».

مظهر علم و حكمت پايان‌ناپذير خداست:

(اَلا اِنَّهُ وارِثُ كُلِّ عِلْمٍ وَ الْمُحيطُ بِهِ)؛

«او وارث همه‌ي علوم و محيط بر همه‌ي دانش‌هاست».

انبيا و اولياء(علیهم السلام) همه،مظاهر علم خدايند و او وارث همه‌ي علوم انبيا و اوليا(علیهم السلام) است.آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد!

(اَلا وَ اِنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ الْمُنَبِّهُ بِاَمْرِ ايمانِهِ)؛

«اوست كه از خدا و صفات كمال خدا اِخبار مي‌ كند و بندگان خدا را به امر ايمان خدا توجّه مي ‌دهد».

(اَلا اِنَّهُ الْمُفَوَّضُ اِلَيْهِ)؛

«توجّه! كه فرمانروايي عالم امكان به او واگذار شده است».

تدبير امور عالم انسان از تكوين و تشريع، اختيارش به دست اوست!

(اَلا اِنَّهُ قَدْ بَشَّرَ بِهِ مَنْ سَلَفَ بَيْنَ يَدَيْهِ)؛

«آگاه باشيد!كه تمام انبيا و اولياي پيش از او بشارت او و نويد قيام او را داده‌اند».

(اَلا اِنَّهُ الْباقِي حُجَّةً وَ لا حُجَّةَ بَعْدَهُ)؛

«بدانيد! كه تنها حجّت باقي اوست و بعد از او حجّتي نخواهد بود»!

(وَ لا حَقَّ اِلاّ مَعَهُ وَ لا نُورَ اِلاّ عِنْدَهُ)؛[2]

«حقّي نيست جز همراه او و نوري نيست جز در نزد او».

اين چند جمله به طور انتخاب از خطبه‌ي غديريّه‌ي رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) …برگزيده شد به عرض رسيد.

امام زمان (علیه السلام) در بيان امام اميرالمؤمنين و امام حسن مجتبی (علیهما السلام) ‡

از اصبغ بن نباته نقل شده :

روزي خدمت امام اميرالمؤمنين(علیه السلام) شرفياب شدم.ديدم متفكّر و غمگين روي زمين نشسته با انگشت خود بر زمين مي ‌زند و فكر مي ‌كند!سلام كردم و جواب شنيدم.عرض كردم: مولاي من! چرا اندوهناكت مي ‌بينم؟چرا متفكّر و مهموم* و مغموم* هستي و با انگشت مبارك به زمين مي ‌زني؟مگر علاقمند به اين آب و گل شده‌اي؟

فرمود:

(لا وَ اللهِ ما رَغِبْتُ فيها وَ لا فِي الدُّنيا يَوْمَاً قَطُّ)؛

«نه،به خدا قسم من حتّي يك روز هم به دنيا رغبتي نداشته ‌ام»!

(وَ لَكِنِّي فَكَّرْتُ فِي مَوْلُودٍ يَكُونُ مِنْ ظَهْرِي الْحَادِي عَشَرَ مِنْ وُلْدِي هُوَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَمْلاُ الْأرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً تَكُونُ لَهُ غَيْبَةٌ وَ حَيْرَةٌ يَضِلُّ فِيهَا أقْوَامٌ وَ يَهْتَدِي فِيهَا آخَرُونَ)؛[3]

«ولي داشتم مي ‌انديشيدم درباره‌ي مولودي كه از نسل من به دنيا خواهد آمد.او يازدهمين فرزند من است و او مهدي است كه زمين را پر از عدل مي ‌كند همانگونه كه از ظلم پر شده است و براي او دوران غيبت و حيرتي خواهد شد و در آن دوران، اقوامي گمراه مي‌ شوند و اقوام ديگري راه مي ‌يابند».

حضرت امام حسن مجتبي(علیه السلام) فرمود:

(اَلتّاسِعُ مِنْ وُلْدِ اَخِي الْحُسَيْن يُطِيلُ اللهُ عُمْرَهُ فِي غَيْبَتِهِ ثُمَّ يُظْهِرُهُ بِقُدْرَتِهِ فِي صُوْرَةٍ شابٍّ دُونَ اَرْبَعينَ سَنَةٍ ذلِكَ لِيُعْلَمَ اَنَّ اللهَ عَلَي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ)؛[4]

«نهمين فرزند برادرم حسين (علیه السلام) خداوند در زمان غيبتش عمرش را طولاني مي ‌كند و سپس او را به قدرت خود، در صورتِ جواني كمتر از چهل سال، ظاهر مي ‌سازد تا دانسته شود كه خداوند، تواناي بر هر چيزي است»!

اكنون متجاوز از 1150سال از عمر شريفش گذشته است!بعد از اين هم كسي جز خدا، نمي ‌داند كه چند صد يا چند هزار سال ديگر در حال غيبت خواهد بود!وقتي كه ظاهر مي ‌شود، به صورت جوان كمتر از سن چهل سال، ديده مي ‌شود و اين بديهي است كه خارق‌العاده‌ است و پذيرش امور خارق‌العاده‌ براي ما پيروان قرآن ـ كه فراوان نشان داده است ـ ساده است و هيچگونه تعجّبي ندارد.قرآن با كمال صراحت طول عمر خارق‌العاده‌‌ي حضرت نوح پيامبر(علیه السلام)را نشان داده كه:

]…فَلَبِثَ فِيهِمْ ألْفَ سَنَةٍ إلاّ خَمْسِينَ عاماً…[؛[5]

نهصدوپنجاه سال، فقط دوران نبوّت قبل از طوفانش بوده است و بنا به گفته ي مورّخان و محدّثان، در سنّ هشتصد سالگي مبعوث به نبوّت گشته و بعد از طوفان نيز پانصد سال عمر كرده و جمعاً بيش از دو هزار سال در دنيا زندگي كرده است كه هنوز عمر شريف حضرت مهدي(علیه السلام) به مدّت عمر حضرت نوح(علیه السلام)نرسيده است .

جمله‌ي حيرت‌انگيز سالار شهيدان درباره‌ي امام زمان (علیه السلام)

از امام سيّدالشّهدا(علیه السلام) نيز درباره‌ي حضرت وليّ عصر(عجّل الله تعالي فرجه‌الشّريف)جمله‌اي رسيده كه راستي حيرت‌انگيز است!وقتي از آن حضرت سؤال كردند: آيا مهدي قائم،متولّد شده است؟چون مردم از همان زمان پيامبراكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) …كه سخن از مهدي و قيام او را شنيده بودند؛ در هر زماني از امام آن زمان مي ‌پرسيدند:آيا شما هستيد آن قائم؟ يا مي ‌پرسيدند آيا قائم، متولّد شده است؟و لذا از حضرت امام‌حسين (علیه السلام) هم پرسيدند: آيا قائم متولّد شده است؟ فرمود:

(لا وَ لَوْ اَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَيّامَ حَياتِي)؛[6]

«نه،هنوز متولّد نشده است؛من اگر زمان او را درك كنم، تمام عمرم، او را خدمت مي ‌كنم».

قيام امام زمان (علیه السلام) به ثمر رساننده‌ي رسالت تمام انبيا (علیهم السلام)

عين همين عبارت از حضرت امام صادق (علیه السلام) نيز نقل شده است[7]و اين از موقعيّت بسيار با عظمت حضرت مهدی (علیه السلام) حكايت مي ‌كند زيرا آن دو امام بزرگوار‌ـ‌حضرت حسين (علیه السلام و حضرت صادق (علیه السلام)ـ هر دو حجّت خدا و وليّ زمان، در عصر خود، حافظ نظام عالم بوده‌اند و از اين جهت فرقي با امام دوازدهم ندارند ولي مع‌الوصف آن هر دو امام فرموده‌اند: اگر ما زمان فرزندمان مهدي را درك بنماييم؛تا زنده‌ايم خدمتگزار او خواهيم بود؛اين نشان مي ‌دهد كه قيام حضرت مهدی (علیه السلام) به ثمر رساننده‌ي نبوّت و رسالت تمام انبيا و رسولان خدا (علیهم السلام) و احيا كننده‌ي شرايع آنها خواهد بود.به طوري كه اگر قيام و نهضت جهاني آن بقية الله الاعظم تحقّق پيدا نكند تمام نبوّت‌ها و رسالت‌ها عقيم و عالم انسان به تباهي و پوچي كشيده خواهد شد و نتيجتاً حكمت خدا در خلقت عالم زير سؤال خواهد رفت و لذا رسول خدا…(صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده است:

(لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنيا اِلاّ يَومٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْيَومَ حَتّي يَبْعَثَ رَجُلاً مِنْ وُلدِي اِسْمُهُ اِسْمِي)؛

«اگر از عمر دنيا به جز يك روز، باقي نماند، خدا همان روز را طولاني مي ‌سازد تا مردي از فرزندان مرا برانگيزد! اسم او اسم من است».

يعني قيام مهدی (علیه السلام)از مسلّمات عالم است و توجيه كننده‌ي حكمت خلقت است.

نابودي اهل زمين بدون امام زمان (علیه السلام)

از امام صادق (علیه السلام) پرسيدند:

(أ تَبْقَي الْأرْضُ بِغَيْرِ إمَامٍ)؛

«آيا ممكن است زمين بدون امام بماند»؟

(قَالَ لَوْ بَقِيَتِ الْأرْضُ بِغَيْرِ إمَامٍ لَسَاخَتْ)؛[8]

«فرمود: اگر زمين بدون امام بماند، اهلش را در خود فرو مي ‌برد»!

در روايت ديگري فرمود:

(لَوْ أنَّ الْإمَامَ رُفِعَ مِنَ الْأرْضِ سَاعَةً لَمَاجَتْ بِأهْلِهَا كَمَا يَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ)؛[9]

«اگر امام ساعتي[اندك زماني يا لحظه‌اي]از روي زمين برداشته شود، زمين اهلش را مضطرب مي‌ سازد! آن چنان كه دريا اهلش را در ميان امواجش به اضطراب مي ‌افكند».

اميرالمؤمنين علی (علیه السلام) نيز فرموده است:

(اَللّهُمَّ بَلَي لا تَخْلُو الْأرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلّهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغمُوراً لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَ بَيِّنَاتُهُ)؛[10]

«بار خدايا! آري،هرگز روي زمين از كسي كه دين خدا را به حجّت، بر پاي دارد تهي نمي ‌ماند خواه آشكار و ظاهر باشد و خواه نا امن و پنهان از ديد مردم، تا دلايل حقّ و نشانه‌هاي روشن او از ميان نرود».

امام صادق (علیه السلام) فرموده است:

(اَلْحُجَّةُ قَبْلَ الْخَلْقِ وَ مَعَ الْخَلْقِ وَ بَعْدَ الْخَلْقِ)؛[11]

«حجّت خدا هم قبل از خلق وجود دارد و هم با خلق و هم بعد از خلق»!

تا آخرين روز عالم،زمين از حجّت خدا تهي نمي ‌ماند

البتّه وقتي بنا شد كه وجود حجّت،وسيله‌ي بقاي عالم، و حافظ نظام عالم باشد، طبيعي است كه بايد قبل و بعد و همراه عالم وجود داشته باشد و لذا مي‌بينيم پيش از پيدايش آدميان،اوّلين موجودي كه پا روي زمين گذاشته است حجّت خدا بوده؛يعني حضرت آدم ابوالبشر كه حجّت عصر خود بوده است و همچنين در هر عصري حجّتي از پيامبران و امامان (علیهم السلام) بوده است و امروز امام حجّة بن‌الحسن(عجّل‌الله‌ تعالي ‌فرجه ‌الشّريف)حجّت عصر است و با توجّه به مسئله‌ي «رجعت»كه جزء معتقدات ما اماميّه است تا روز انقضاي عمر عالم حجّت خدا در روي زمين خواهد بود و آخرين فردي از انسان نيز كه از دنيا مي ‌رود، همان حجّت خواهد بود كه:

(الْحُجَّةُ قَبْلَ الْخَلْقِ وَ مَعَ الْخَلْقِ وَ بَعْدَ الْخَلْقِ)؛

در زمان غيبت صغراي امام ـ كه قريب هفتاد سال طول كشيد ـ چهارتن از بزرگواران كه شرف نيابت خاصّه‌ي امام (علیه السلام) نصيبشان شد، رابط بين مردم و امام بودند نامه‌هايي از مردم به وسيله‌ي آن نوّاب مكرّم به حضور امام مي ‌رسيد و جواب مي‌آمد.در جواب يكي از آن نامه‌ها كه به وسيله‌ي جناب محمّدبن عثمان نايب دوّم امام شرف صدور يافت با خط مباركشان مرقوم فرموده بودند:

(وَ اَمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَاِنَّهُ اِلَي اللهِ عَزَّوَجَلَّ و كَذَبَ الوَقّاتُون)؛

چون از امام سؤال مي ‌كردند شما كي ظهور مي ‌كنيد و در زمان غيبت شما تكليف مردم چيست و…لذا در جواب فرموده‌اند:

«امّا مسئله‌ي ظهور، مربوط به خداوند عزّوجل است[و جز خدا كسي از وقت آن آگاه نمي ‌باشد]تعيين كنندگان وقت، دروغ گفته‌اند».

(وَ اَمّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعوا فِيها اِلَي رُواةِ حَدِيثِنا فَاِنَّهُم حُجَّتِي عَلَيْكُم وَ اَنَا حُجَّةُ اللهِ عَلَيْهِم)؛

«و امّا در مورد رويدادها و وقايعي كه در جريان زندگي پيش مي‌آيد [و احتياج به دانستن احكام ديني خود پيدا مي‌ كنيد] در اين مواقع به راويان حديث ما[كه فقهاي جامع‌الشّرايط مي ‌باشند]رجوع كنيد[و از آنها فتوا بگيريد]كه آنها حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر آنها».

(وَ اَمّا وَجْهُ الاِنْتِفاع بِي فِي غَيْبَتِي فَكَا لْاِنْتِفاعِ بالشَّمْسِ اِذا غَيَّبَها عَنِ الاَبْصارِ السَّحابُ)؛

«و امّا چگونگي برخورداري عالم از وجود من، در زمان غيبتم مانند برخورداري[زمين و زمينيان]از خورشيد در پس پرده‌ي ابر است».

(فَاَغْلِقُوا اَبْوابَ السُّؤالِ عَمّا لايَعْنِيكُمْ وَ لا تَتَكَلَّفُوا عِلْمَ ما قَدْ كُفِيْتُمْ وَ اَكْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجِيلِ الفَرَجِ فَاِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُمْ)؛[12]

«پس درهاي سؤال و پرسش را در مورد مطالبي كه نافع به حالتان نيست به ببنديد[مثلاً سؤال از اينكه چرا غايب شده و كي ظهور مي ‌كند،آيا ازدواج كرده و فرزند دار شده يا خير و…]درباره‌ي آنچه كه دانستن آن را از شما نخواسته‌اند خود را به رنج و تعب نيفكنيد؛زياد دعا به تعجيل فرج كنيد كه فرج شما در همين است».

ادامه از لینک زیر

http://www.ahadith.ir/fa/s-z-j/101-s-m-m-z/712-1395-02-02-11-26-33.html

[نویسنده]

نوشته‌ها